Η Τεράστια Κοινωνική Σημασία των Βλακών ( και των Αποβλακωμένων) εν τω Συγχρόνω (πολιτικό) Βίω.

Το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ. είναι πολύ απλό και ξεκάθαρο. Ο Βενιζέλος έχασε ενώ ο Ρέλλος κέρδισε. «Οι ηλίθιοι είναι αήττητοι» έλεγε ο Νίκος Εγγονόπουλος.

Οι «μαχητικοί» τηλεθεατές, σηκώθηκαν από τον καναπέ τους στις 11 Νοεμβρίου, και πήγαν να ψηφίσουν τον πρωταγωνιστή του μίνι σίριαλ ,«Yorgos ο υπερασπιστής των καταφρονημένων», που προβλήθηκε από όλα τα αθηναϊκά κανάλια για 7 περίπου εβδομάδες.

Το τελευταίο επεισόδιο ,πριν τις εκλογές, παίχθηκε στον «Άλφα», και έδειξε ότι οι «κακοί», (πλούσιοι και μορφωμένοι), είχαν συνωμοτήσει να «φάνε» τον «Καλό» Yorgos Μας ,που αγωνιζόταν για τους φτωχούς, τις δυτικές συνοικίες, και τους αγράμματους.

Μετά την νίκη , (της Δημοκρατίας των φτωχών και των αγραμμάτων) , με 54-39%, τα κανάλια έδειξαν έναν χαρούμενο παλιό «Αυριανιστή», που «φρουρούσε» την είσοδο της «Τρικολάου Χαρούπη 50», για να μην μπουν «οι Άλλοι» , να αγκαλιάζει και να φιλάει τον «Yorgos Μας» , και να του λέει, ο καημένος : « Τώρα ο λαός θα αποφασίζει και εσύ θα εκτελείς !!! ». Αυτό ήταν . Ο «αγωνιστής», το έπιασε το πρόβλημα.Ο «Yorgos Μας», είχε δυσκολία να αποφασίζει . Αυτό του έλειπε. Και στην κρίσιμη ωρα μετά την ήττα, «μπούκαρε ο λαός» για να τον βοηθήσει. Τώρα ο λαός , ο καημένος ο Φρουρός δηλαδή , θα αποφασίσει να δώσει την Κύπρο στους Τούρκους με το νέο σχέδιο Ανάν. Ο «Yorgos Μας», τώρα μόνο θα εκτελεί.

Ο αντίπαλος , του λαού ,των φτωχών και των αγραμμάτων, ήταν ο Χοντρο-Βένιζ που εκτός από το ότι έτρωγε πολύ ,(αφού ήταν πλούσιος και καθηγητής), είχε και το χειρότερο ελάττωμα για την πολιτική. Ήταν έξυπνος. Αυτό ήταν ,που γέμιζε με φόβο τις (αδύνατες) ψυχές των καταφρονημένων. Έναν φόβο απροσδιόριστο ζωώδη, αγελαίο. Αλλά το βέβαιο ήταν ,πώς ο Βένιζ ήταν ο Εχθρός. Το έλεγε και η τηλεόραση. Το έλεγαν και τα πρωτοπαλίκαρα του «Yorgos Μας»,ο «σλαβομαλεδονας», ο Χρήστος ο Ιπποδρομιάκιας ,η ορφανή Πριγκίπισσα λέιντυ -Φι, η Κομισιόν-άρια Αννούλα , ο Χρυσό-θήρας ο «Αμερικανάκιας», και όλα τα παλικάρια που τόσα χρόνια αγωνίστηκαν και στήριξαν τα συμφέροντα του λαού, των εργατών ,των μικρομεσαίων, των αγροτών, των μικρό- συνταξιούχων, και της νεολαίας.

Άσε που το πραγματικό όνομα του Εχθρου ήταν, «Τούρκογλου» , και ότι τα είχε κάνει πλακάκια με το
«συγκρότημα Λ», τον Μαργέλο με τα καλαμπόκια , τον Κοσκώτας, και τα νέα Τζάκια, για να ρίξει τον Κ.Κ από την καρέκλα του πρωθυπουργού.

Η 11η Νοεμβρίου θα μείνει πράγματι στην ιστορία σαν ένα κορυφαίο κοινωνικό και πολιτικό γεγονός. Για πρώτη φορά- εξ όσων γνωρίζω- πραγματοποιήθηκε ένας τόσο μεγάλος Συνασπισμός 360.000 ανθρώπων εναντίον ενός ευφυούς.

Όπως απέδειξε ο μεγαλύτερος σύγχρονος Έλληνας διανοητής ο αείμνηστος Ευάγγελος Λεμπέσης η κοινωνία εκτός από τον ταξικό διαχωρισμό πλούσιων –φτωχών κυριαρχείται από την αντίθεσή ευφυών/ βλακών .

Ο Ευάγγελος Λεμπέσης έγραφε το 1941: «Η έμφυτος τάσις του βλακός, εξικνουμένη συχνότατα εις αληθή μανίαν όπως ανήκη εις ισχυράς και όσον το δυνατόν περισσοτέρας και πάσης φύσεως οργανώσεις, εξηγείται πρώτον μεν εκ τις ευκολίας της αγελοποιήσεως, εις ην μονίμως υπόκειται, λόγω ελλείψεως ατομικότητος (εξ ου και το μίσος του, κατά του ατόμου και του ατομικισμού), δεύτερον δε εκ του ατομικού ζωώδους πανικού, υπό του οποίου μονίμως κατατρύχεται, εκ του δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθη εις το παντός είδους προλεταριάτον» .Ε! λοιπόν η στρατιά των βλακών δεν θα άφηνε το φρούριο του ΠΑΣΟΚ. να πέσει στα χέρια των ευφυών.

Για να αντιμετωπισθεί ο ευφυής εχθρός συγκροτήθηκε «ο συνασπισμός των βλακών» βάσει του στοιχειώδους φυσικού (κοινωνικού) νόμου «δέκα βλάκες καθ´ ενός ευφυούς», · «δέκα ανίκανοι καθ´ ενός ικανού» ,·δέκα αδύνατοι καθ´ ενός ισχυρού» κ.ο.κ. «Το φαινόμενον τούτο, ειναι κλασσικόν, τυπικόν καί αιώνιον αφ´ ής υπάρχει ανθρωπίνη κοινωνία, δι´ όλης της Ιστορίας της ανθρωπότητος» σημείωνε ο Λεμπέσης και προσέθετε: « Ο συνασπισμός των βλακών είναι μηχανική οργάνωσις βάσει της αρχής της «ελαχίστης προσπαθείας» κλείνουν προς αντιμετώπισιν ισχυροτέρας δυνάμεως εις το πρόσωπον των ολίγων ή του ενός. Η οργάνωσις αύτη περιωρισμένης εκτάσεως καλείται κοινωνιολογικώς κλίκα.»

Η «κλίκα » εντός του Πασοκ ήταν είναι αυτή που οργάνωσε την « πανστρατιά» για την υπεράσπιση της «Τρικολάου Χαρούπη».

Τα κάθε είδους πυραμιδικά σχήματα εξουσίας, είτε κομματικής, είτε εταιρικής, είτε κρατικής έλκουν την λεγεώνα των βλακών , της οποίας τα «προσόντα»,( η έλλειψη ιδίας γνώμης, η κολακεία και η ραδιουργία )της επιτρέπουν την σταθερή εξέλιξη μέχρι που, με την σταδιακή εξόντωση ( δια της κλίκας), των ευφυών και ικανών ,οι βλάκες κατακτούν την κορυφή οπότε επέρχεται η κατάρρευση όπως έγινε και στην Σοβιετική Ένωση με την εκλογή του Γκορμπατσώφ στην θέση του Γενικού Γραμματέα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα.

« Ότι την εξέλιξιν ταύτην ουδείς δύναται να σταματήση είναι φανερόν, όσον είναι φανερά και η νομοτελειακή συνάρτησις των ως άνω δεδομένων. Κατά την αυτήν συνάρτησιν το φαινόμενον συνεχίζεται: «ενός βλακός προκειμένου μύριοι έπονται», ο δε ούτω ανελθών βλαξ θα προωθήση ο ίδιος πρόσωπα μόνον κατώτερα εαυτού, μέχρις ότου η μία βιαία έξωθεν επέμβασις, υπαγορευομένη υπό της ανάγκης άλλου τινός κοινωνικού όργανισμού, ή ο φυσικός εκφυλισμός ενός τοιούτου οργανισμού εκ των έσω, επιφέρει θεμελιώδη τινά ανατροπήν ή και αυτόν τούτον τον τερματισμόν του βίου του εκφυλισθέντος οργανισμού.» τόνιζε ο Λεμπέσης .

Οι βλάκες έχουν επίσης την ακατανίκητο τάση προς διάφορα αξιώματα σωματειακά, κομματικά,κλπ αλλά και τίτλους επίτιμων κλπ κλπ καθώς και στις πάσης φύσεως κοινωνικές εκδηλώσεις με προβολή ( που είναι του συρμού),μεταξύ των οποίων πρώτη θέση κατέχουν στις μέρες μας, τα
« τηλεοπτικά Παράθυρα». Έτσι εξηγείται και το πάθος στον αγώνα υποστήριξης για μια «καρέκλα»,ακόμα και αν αυτή είναι του θυρωρού στην Τρικολάου Χαρούπη.

Το μεγάλο λάθος του Βένιζ ήταν ότι δεν έκρυψε την ευφυΐα του και νόμιζε ότι θα τον ψηφίσουν επειδή είναι ικανότερος. Στην δημοκρατία πρέπει να φαίνεσαι λίγο «Μ» για να σε ψηφίζουν οι περισσότεροι.